Θεοί,Ήρωες,Μύθοι Ελληνική Μυθολογία Ομηρικά Έπη,Εκστρατείες

Ο Έκτωρ θεωρείται ένας από τους κύριους χαρακτήρες του Τρωικού Πολέμου. Ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Τρώα πρίγκιπα Πάρη και θεωρείτο από τους αρχαίους Έλληνες ως ευγενής, δίκαιος και άφοβος στη μάχη.

Ο Έκτωρ ήταν ο μεγαλύτερος από τα πολλά παιδιά του βασιλιά Πρίαμου της Τροίας. Παρόλο που ο υπαιτίος του Τρωικού πολέμου ήταν ο αδελφός του Πάρης, ο Έκτωρ θεωρείτο με σεβασμό και θαυμασμό από τους αρχαίους Έλληνες. Ήταν γνωστός για τις αρχές του και το θάρρος του, παρά το γεγονός ότι ήταν εχθρός τους. Πίστευαν ότι δεν ενέκρινε τις πράξεις του αδελφού του, αλλά πολέμησε γι' αυτόν λόγω της αφοσίωσής του στην οικογένεια. Ως αρχηγός των τρωικών δυνάμεων, αντιμετώπισε τους Αχαιούς σε μάχες κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η ιστορία του Έκτωρα όμως δεν περιορίζεται μόνο σε μάχες και πολέμους, αλλά αναδεικνύει και τη σημασία που είχε για τους αρχαίους Έλληνες ο θεσμός της οικογένειας. Στην Ιλιάδα του Ομήρου, ο Έκτωρ απολαμβάνει στιγμές ευτυχίας με τη γυναίκα του, Ανδρομάχη, και τον γιο του, Αστυάνακτα, μετά από μια δύσκολη μάχη. Αυτή η συναισθηματική σκηνή αποτελεί μια αντίθεση με τη μάχη και αποκαλύπτει την ανθρώπινη πλευρά του Έκτορα. Ωστόσο, αργότερα στην ιστορία, ο Όμηρος περιγράφει τη βαθιά οδύνη της Ανδρομάχης και των Τρώων γενικά μετά τον θάνατο του Έκτορα. Αυτό το συναισθηματικό αντίθετο αποτελεί μια σημαντική πτυχή της ιστορίας, καθώς αποδεικνύει την ανθρώπινη πολυπλοκότητα και τη σύγκρουση συναισθημάτων που προκαλεί ο πόλεμος.

Η αρχαία πόλη της Τροίας αποτελούσε μέρος του εμπορικού δικτύου της Ελλάδας και είχε σχέσεις με άλλες πόλεις γύρω από τη Μεσόγειο. Σύμφωνα με το μύθο, ο βασιλιάς Πρίαμος άκουσε μια προφητεία ότι ο γιος του Πάρης θα φέρει την καταστροφή της Τροίας. Εγκατέλειψε, λοιπόν, τον Πάρη σε μια πλαγιά, όπου τον βρήκε και τον μεγάλωσε ένας βοσκός. Όταν ο Πάρης μεγάλωσε, επέστρεψε στην Τροία και επανασυνδέθηκε με τη βασιλική οικογένεια. Έπειτα, ο Πρίαμος τον έστειλε στην Ελλάδα, όπου επισκέφτηκε τον βασιλιά Μενέλαο της Σπάρτης. Η θεά Αφροδίτη είχε υποσχεθεί στον Πάρη ότι θα τον παντρευόταν με την Ελένη, την πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο, η οποία ήταν παντρεμένη με τον Μενέλαο. Ο Πάρης κλέβει την Ελένη και εγκαθίσταται στην Τροία. Όταν οι Έλληνες μαθαίνουν για την προσβολή του Μενέλαου, συγκεντρώνουν έναν μεγάλο στρατό και εκστρατεύουν κατά της Τροίας

Ο βασιλιάς Πρίαμος, αν και σε προχωρημένη ηλικία κατά τη διάρκεια του πολέμου, είχε αναθρέψει τον γιο του Έκτορα για να ηγηθεί του στρατού των Τρώων. Η επιλογή του Έκτορα ήταν φυσική, αφού ήταν πρίγκιπας και φημίζονταν για την πολεμική του δεινότητα. Οι Έλληνες γνώριζαν ότι η αντίπαλή τους πρέπει να εξοντώνεται, καθώς αυτός ήταν ο κλειδί για την κατάκτηση της Τροίας. Ο Έκτωρ ήταν φοβερός αντίπαλος και συχνά απολάμβανε την προστασία του θεού Απόλλωνα. Αυτό ήταν ένας από τους λόγους που, σύμφωνα με το μύθο, ο Τρωικός Πόλεμος διήρκεσε δέκα ολόκληρα χρόνια. Παρά την επιδεξιότητα του και τις επιτυχίες του στον πόλεμο, ο Έκτορας δεν απολάμβανε την μάχη, αλλά θεώρούσε την άμυνα της πόλης ως ιερό καθήκον. Με τα λόγια "Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης", ενθάρρυνε τους συμπολεμιστές του. Σε μια προσπάθεια να τερματίσει τον πόλεμο, πρότεινε μια μονομαχία ανάμεσα στον Πάρη και τον Μενέλαο. Ωστόσο, η Αφροδίτη παρενέβη στη μάχη για να βοηθήσει τον Πάρη, και έτσι το αποτέλεσμα δεν ήταν καθαρό.

Ο Αχιλλέας θεωρείτο ο κορυφαίος πολεμιστής των Ελλήνων και του Τρωικού Πολέμου. Ωστόσο, λόγω μιας διαφωνίας με τον Αγαμέμνονα, τον αρχηγό των Ελλήνων, ο Αχιλλέας αρνήθηκε να πολεμήσει, με αποτέλεσμα οι Τρώες να κυριαρχήσουν. Σε αυτό το σημείο, ο Πάτροκλος, ο καλύτερος φίλος του Αχιλλέα, αποφάσισε να εισέλθει στη μάχη φορώντας την πανοπλία του Αχιλλέα και οδηγώντας το άρμα του. Σκόπευε να ενθαρρύνει τους Έλληνες στρατιώτες, κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι ο Αχιλλέας πολεμούσε μαζί τους. Η τακτική αυτή ήταν αποτελεσματική, καθώς οδήγησε τους Έλληνες προς την ανάκαμψη. Όταν ο Έκτορας είδε τη συμμετοχή του Αχιλλέα, φοβήθηκε να αντιμετωπίσει τον υπέρτατο πολεμιστή και αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον Πάτροκλο αντί αυτού. Παρότι δεν ήταν ο Αχιλλέας, ο Έκτορας εύκολα σκότωσε τον Πάτροκλο. Στη συνέχεια, πήρε την πανοπλία του Αχιλλέα από το πτώμα του Πάτροκλου και τα φόρεσε ο ίδιος.

Ο Αχιλλέας, μετά τον θάνατο του φίλου του Πάτροκλου από τον Έκτορα, αποφάσισε να εκδικηθεί και επανήλθε στη μάχη. Ο Πρίαμος, αντιληφθείς τον κίνδυνο που αντιμετώπιζαν οι Τρώες από τον Αχιλλέα, διέταξε τον στρατό να αποσυρθεί πίσω στην πόλη. Ο Έκτορας, όμως, αρνήθηκε και αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον Αχιλλέα έξω από τα τείχη. Ωστόσο, ο Έκτορας έχασε το θάρρος του και άρχισε να τρέχει μακριά. Ο Αχιλλέας τον κυνηγούσε γύρω από τα τείχη, ενώ η θεά του πολέμου, Αθηνά, που υποστήριζε τους Έλληνες, παρουσιάστηκε μπροστά στον Έκτορα υποδυόμενη τον αδερφό του Διήφοβο. Τον ενθάρρυνε να αντιμετωπίσει τον Αχιλλέα, προξενώντας ψευδαίσθηση ότι είχε τη στήριξη του αδερφού του. Υπό την ψευδαίσθηση αυτή, ο Έκτορας γύρισε να αντιμετωπίσει τον Αχιλλέα. Στη μάχη που ακολούθησε, ο Αχιλλέας σκότωσε τον Έκτορα, καρφώνοντας το δόρυ του στο λαιμό του. Αν και δεν ήταν ικανοποιημένος με τον θάνατο του Έκτορα, ο Αχιλλέας έδεσε το πτώμα του αντιπάλου του πίσω από το άρμα του και το περιέφερε γύρω από το πεδίο της μάχης πριν επιστρέψει στο στρατόπεδο. Ο Δίας ενθάρρυνε τον θλιμμένο Πρίαμο να επισκεφτεί τον Αχιλλέα και να τον ικετεύσει να του παραδώσει το πτώμα του γιου του. Ο Αχιλλέας ένιωσε συμπόνοια για τον γέρο βασιλιά και του παρέδωσε το πτώμα. Έτσι, ο Πρίαμος επέστρεψε στην Τροία με το σώμα του Έκτορα και το ετοίμασε για την κηδεία.

Μετά τον θάνατο του Έκτορα, οι Έλληνες επιτέλους κατάφεραν να ξεγελάσουν τους Τρώες με τον Δούρειο Ίππο και εισέβαλαν στην πόλη. Κατέστρεψαν την Τροία, και επέστρεψαν στην Ελλάδα με την Ελένη. Ο γιος του Έκτορα, Αστυάναξ, πήδηξε από τις προμαχώνες και θυσιάστηκε για να αποφευχθεί μια πιθανή εκδίκηση στο μέλλον, ενώ η Ανδρομάχη έγινε σκλάβα.

Στην Ιλιάδα του Ομήρου, ο Έκτωρ αναδεικνύεται ως σύμβολο της Τροίας και της μοίρας της. Η πόλη εμπιστεύεται τις ελπίδες της σε αυτόν και εξαρτάται από την αντοχή του απέναντι στους Έλληνες. Ο Έκτωρ παρέμενε ισχυρός, ακέραιος και αποφασιστικός απέναντι στην εισβολή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η πτώση του Έκτορα σηματοδοτεί και την καταδίκη της Τροίας. Ο τρόπος με τον οποίο ξεγελάστηκε ο Έκτωρ για να πολεμήσει τον Αχιλλέα και η περιφρόνηση που υπέστη το πτώμα του από τον Αχιλλέα επαναλαμβάνονται από τους Έλληνες στην πόλη της Τροίας. Οι Έλληνες τους ξεγέλασαν με τον Δούρειο Ίππο, έπειτα έκαψαν την πόλη και υποτάχθηκαν οι κάτοικοί της. Η αδυναμία της Τροίας, όπως και του Έκτορα, οφειλόταν στην ανεπιθύμητη προθυμία της να εξεύρει ειρηνική λύση. Αντ' αυτού, η Τροία βασίστηκε αποκλειστικά στη στρατιωτική της δύναμη, παρασύροντας την σε μια επιτηδειότητα που την οδήγησε σε καταστροφή. Αντί να διαπραγματευτεί για μια συμβιβαστική λύση που θα έβαζε τέλος στον πόλεμο, η Τροία προτίμησε να συνεχίσει τη μάχη, ενσταλάζοντας την ίδια της τη μοίρα. Αυτή η αδυναμία και απροθυμία να αναγνωρίσει την αναπόφευκτη ήττα της την οδήγησε στην καταστροφή. Με τον θάνατο του Έκτορα και την πτώση της Τροίας, οι Έλληνες επιβεβαίωσαν την υπεροχή της επιτηδειότητάς τους και τη στρατηγική τους έξυπνης απάτης. Έτσι, ο Έκτωρ και η Τροία αποτελούν παραδείγματα της μοίρας που αντιμετώπισε η πόλη και η συμβολή τους στην ιστορία του Τρωικού Πολέμου υπογραμμίζει την ανθρώπινη αδυναμία αντίστασης έναντι της μοίρας και της επιτηδειότητας των εχθρών.

Αν και ο Έκτωρ ήταν Τρώας, οι αρχαίοι Έλληνες τον σέβονταν και τον θεωρούσαν πρότυπο στρατιωτικό ηγέτη. Θαύμαζαν την πραότητα, το θάρρος και την αίσθηση του καθήκοντος του, και πίστευαν ότι αυτές οι αρετές ήταν πιο χρήσιμες στη μάχη από την ωμή, απρόβλεπτη βίαιη συμπεριφορά του αντιπάλου του, Αχιλλέα. Παρ' όλες τις αρετές του, ο Έκτωρ ήταν μια τραγική φιγούρα. Ο Όμηρος, συνδέει τον Έκτορα με την οικογένειά του και περιγράφει με λεπτομέρεια την οδύνη της συζύγου του μετά το θάνατό του, επιδεικνύοντας ότι τα θύματα ενός πολέμου δεν είναι μόνο οι πολεμιστές, αλλά και οι οικογένειές τους.