Ωρίων

Ο μυθικός κυνηγός της μυθολογίας που πήρε τη θέση του ανάμεσα στα άστρα

Ο Ωρίων, πιθανόν, ήταν γιος είτε του βασιλιά της Βοιωτίας, Υριέα, είτε του Διονύσου και της Δήμητρας. Υπάρχουν και άλλοι μύθοι που τον αναφέρουν ως γιο του Ποσειδώνα και της Ευρυάλης, κόρης του βασιλιά Μίνωα.

Ο Ωρίων ερωτεύτηκε τη Μερόπη, μία από τις επτά νύμφες της Αρτέμιδος γνωστές ως οι Πλειάδες. Παρόλα αυτά, η Μερόπη απέρριψε τον Ωρίωνα. Σύμφωνα με έναν μύθο, παντρεύτηκε έναν θνητό, τον Σίσυφο, βασιλιά της Κορίνθου. Σε άλλη εκδοχή, η Μερόπη είχε αρραβωνιαστεί τον Ωρίωνα, αλλά ο πατέρας της, Οινοπίων, βασιλιάς της Χίου, ανέβαλλε συνεχώς τον γάμο. Τελικά, ο Ωρίων πήρε τη Μερόπη με τη βία, αλλά ο Οινοπίων τον τύφλωσε εκδικούμενος. Ο Ωρίων περιπλανιόταν τυφλός μέχρι που ο θεός Ήφαιστος συμπονώντας την κατάστασή του, έστειλε τον υπηρέτη του, Κηδαλίωνα, για να τον βοηθήσει.

Ο Κηδαλίων τον οδήγησε στο σπίτι του Ήλιου και της Ηώς, θεών της αυγής. Όταν η Ηώ είδε τον Ωρίωνα, συγκινήθηκε και ξέσπασε σε δάκρυα, τα οποία μετατρέπονταν σε πρωινή δροσιά, και επανέφεραν την όρασή του. Ο Ωρίων ερωτεύτηκε τη σωτήρα του, αλλά αυτό εξόργισε τους θεούς, και η Άρτεμη έλαβε εντολή να τον σκοτώσει με τα βέλη της. Πριν πεθάνει, όμως, ο Ωρίων εκπλήρωσε το χρέος του στον Ήφαιστο κατασκευάζοντας έναν υπόγειο ναό προς τιμήν του στη Σικελία. Επιπλέον, έχτισε ψηλά τείχη γύρω από το νησί για προστασία.

Σύμφωνα με έναν άλλο μύθο, ο Ωρίων και η Άρτεμις ήταν ερωτευμένοι και σκόπευαν να παντρευτούν. Ωστόσο, ο αδερφός της, Απόλλων, θέλησε να υπονομεύσει τη σχέση τους, καθώς δεν ενέκρινε την ένωση θεάς με άνθρωπο. Ο Απόλλων έδειξε στην Άρτεμη έναν μακρινό στόχο στον ορίζοντα και την προκάλεσε να τον πετύχει με το τόξο της. Η Άρτεμη μη μπορώντας να αντισταθεί σε μια τέτοια ευκαιρία για να επιδείξει την τέχνη της στην τοξοβολία, εκτόξευσε ένα βέλος που πέτυχε τον απώτερο στόχο στο κέντρο.

Ο στόχος σύντομα εξαφανίστηκε κάτω από τα κύματα της θάλασσας. Λίγο αργότερα, το θύμα της ξεβράστηκε στην ακτή και ήταν ο ίδιος ο Ωρίων, καθώς ο Απόλλων γνώριζε από την αρχή την ταυτότητά του. Σε απόγνωση, η Άρτεμη ζήτησε από το Δία να τοποθετήσει τον αγαπημένο της νεκρό ανάμεσα στα αστέρια.

Ορισμένες ιστορίες της μυθολογίας διηγούνται ότι ο Ωρίωνας έχασε τη ζωή του από το τσίμπημα ενός σκορπιού. Σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή, η Άρτεμις, εξοργισμένη επειδή ο Ωρίωνας είχε βιάσει μία από τις ακολούθους της, έστειλε εναντίον του το δηλητηριώδες πλάσμα. Μια άλλη ιστορία αναφέρει ότι ο Ωρίωνας επέδειξε την υπερηφάνεια του για την ικανότητά του να σκοτώνει οποιοδήποτε ζώο, και έτσι ένας σκορπιός εμφανίστηκε μπροστά του ως συνέπεια. Ο σκορπιός τον τσίμπησε, αλλά ευτυχώς επέζησε χάρη σε ένα αντίδοτο που του έδωσε αμέσως ο Ασκληπιός, ο θεός της ιατρικής.

Σχετικά με τη θέση του στα αστέρια, όλες οι μύθοι του Ωρίωνα συμφωνούν ότι μετά τον θάνατό του, ο Δίας εκπλήρωσε την επιθυμία της Άρτεμις και τον τοποθέτησε ανάμεσα στα αστέρια. Ο αστερισμός που γνωρίζουμε σήμερα ως Ωρίωνας, ο Κυνηγός, είναι ένας από τους πιο εντυπωσιακούς και αναγνωρίσιμους στον ουρανό. Οι γειτονικοί αστερισμοί του Μεγάλου και Μικρού Κυνός αντιπροσωπεύουν τα δύο κυνηγόσκυλά του, τον Σείριο και τον Προκύωνα. Στην ίδια περιοχή του ουρανού βρίσκονται ο αστερισμός του Ταύρου, που θεωρείται θήραμα του κυνηγού, καθώς και οι Πλειάδες, που αναφέρονται στην επιθυμία του Ωρίωνα να ενωθεί με την Μερόπη, καθώς και σε μια ιστορία που τον θέλει να καταδιώκει τις επτά αδελφές και τη μητέρα τους, την Πλειόνη, που μεταμορφώθηκαν σε περιστέρια από τους θεούς.

Μια άλλη αναφορά στην ιστορία του Ωρίωνα είναι ο αστερισμός του Σκορπιού, που δεν εμφανίζεται ποτέ ταυτόχρονα με τον Ωρίωνα, καθώς, σύμφωνα με τον μύθο, ο Δίας απαγόρευσε στον σκορπιό να αγγίξει τον Ωρίωνα στον ουρανό.